Sanctus Optatus 

OPTAT – Jest to imię wywodzące się z języka łacińskiego, pierwotnie cognomen Optatus, Oplata 'upragniony, pożądany’, utworzone od pospolitego słowa optatus, -a. Imię takie nadawano dziecku, które było długo oczekiwane przez rodziców. Na gruncie łacińskim od formy Optatus utworzono wtórne cognomen Optatianus. W Polsce jest to imię nieznane. Odpowiedniki obcojez.: lać. Optatus, fr. Optat, wl. Ottuto.

W literaturze hagiograficznej odnaleźć można trzech świętych, którzy nosili to imię:

Optat, męczennik z Saragossy, z osiemnastoma towarzyszami. Martyrologium Rzymskie wspomina ich pod dniem 16 kwietnia, ale przekaz opiera się na tym, co w IV księdze swego Peristephanon wyśpiewał o nich poeta Prudencjusz. Szczegółów historycznych jest w tej poezji niewiele. Mimo to w poecie, który prawdopodobnie pochodził z Saragossy lub z pobliża, należy uznać świadka wiarygodnego, powołuje się on zresztą na pokolenie, które było świadkiem samego męczeńskiego boju. Odnosimy go do r. 304, w którym prefekt Dacjan urządzał masowe egzekucje. W r. 1389 w kościele Massa Candida odnaleziono rzekome relikwie męczenników i uroczyście przeniesiono je do kościoła pod wezwaniem św. Enkratyda.

Optat z Mileve. Urodził się prawdopodobnie około r. 320 w samym Mileve (w Numidii, dziś Mila na północny zachód od Konstantyny, w Algierii), w którym był potem biskupem. Jego życie i działalność, mimo że uwzględnił je w swej księdze O znakomitych mężach Hieronim, nie są nam bliżej znane. Napisał wspaniałe dzieło teologiczne przeciw donatystom, twierdzącym, że grzesznicy nieważnie udzielają sakramentów. Jest to dzieło polemiczne, autor jednak pragnie, by bracia błądzący pojednali się z Kościołem i powrócili do jedności, Są w tym dziele wspaniałe myśli o jedności i świętości Kościoła, które później rozwinął Augustyn w walce z donatystami. Odnaleziono też kilka mów przypisywanych Optatowi. Jedna z nich jest niewątpliwie jego autorstwa. Optat zmarł przed r. 400 i do martyrologiów nie wszedł. Po raz pierwszy zjawił się tam pod dniem 4 czerwca za sprawą Baroniusza.

Optat, biskup Auxerre. Jego rządy musiały przypadać na czas około r. 530, bo drugi poprzednik uczestniczył w synodzie z r. 511, a drugi następca w synodzie w r. 533. Wedle Gesta pontificum Autissiodorensium diecezją zarządzał przez rok i osiem miesięcy. Wedle tego samego źródła pochowano go w kościele Św. Krzysztofa, który sam wybudował. Później ciało przeniesiono do sąsiedniego kościoła Św. Germana. Wspomnienie obchodzone było 31 sierpnia. 

 Źródło: Henryk Fros, Franciszek Sowa „Księga imion świętych”; Tom 4, s.451-454, Wydawnictwo WAM, Kraków 2000.