Sanctus Joseph Calasantius
Józef Kalasanty (Kalasancjusz), założyciel pijarów. Urodził się w r. 1556 lub 1557 w Peralta de la Sal, w Aragonii, w rodzinie szlacheckiej, w której żywe były tradycje rycerskie. Solidne studia odbył w Leridzie, Walencji i Alkali. W r. 1583 przyjął święcenia kapłańskie. Duszpasterzował następnie w hiszpańskich diecezjach Huesca i Urgel, zajmując równocześnie poważne stanowiska w administracji kościelnej. Pociągało go jednak Wieczne Miasto, toteż korzystając z podróży kardynała Marka Colonny udał się w jego świcie do Rzymu i począł zwiedzać tamtejsze zabytki. Ale bardziej niż pamiątki przykuła jego uwagę wielkomiejska nędza, zwłaszcza zaś poruszył go los bezdomnych dzieci. W r. 1597 otwarł dla nich na Zatybrzu pierwszą w Europie bezpłatną szkołę powszechną. Wkrótce potem zdobył współpracowników, z którymi założył Zakon Kleryków Regularnych Szkół Pobożnych. W 1617 uzyskał on aprobatę Pawła V i rychło rozprzestrzenił się na całą Italię, Czechy, Morawy i Polskę. Urban VIII mianował Józefa w r. 1632 dożywotnim przełożonym tego zakonu, ale na skutek zazdrości i krytyk w trzy lata później został na mocy brewe papieskiego złożony z urzędu. Oskarżony został przed inkwizycją, przez krótki czas przebywał nawet w więzieniu, zachowując pokój ducha. Z tym samym spokojem przeżył w r. 1646 zniesienie swej wspólnoty jako zakonu o ślubach wieczystych. Przywrócony na stanowisko, przepowiedział jego pełne odnowienie. Zmarł jako 92-letni starzec 25 sierpnia 1648. W osiem lat później jego przepowiednia się spełniła. Beatyfikował go Benedykt XIV w r. 1748, kanonizował zaś Klemens XIII w r. 1767. Święto ochodzono długo w dniu 27 sierpnia. Dodajmy jeszcze, że, wbrew utrwalonej u nas tradycji, obecnie przynaglają niektórzy, aby świętego zwać Kalasancjuszem.
Źródło: Henryk Fros, Franciszek Sowa „Księga imion świętych”; Tom 3, s.351, Wydawnictwo WAM, Kraków 1998.
